Kanunlar

Kanunlar
Türk Borçlar Kanunu, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde 11 Ocak 2011’de kabul edilen ve 1 Temmuz 2012’de yürürlüğe giren 6098 sayılı kanundur. 22 Nisan 1926 tarihli ve 818 sayılı Borçlar Kanunu’nu yürürlükten kaldırdı. Türkiye’de borçlar hukuku alanına ilişkin kuralları içeren başlıca kanundur. Türk Medeni Kanunu’nun beşinci kitabı ve tamamlayıcısıdır.

Yeni Türk Borçlar Kanunu‘nda eski Borçlar Kanunu’na kıyasla daha sade bir dil kullanılmış ve eski Borçlar Kanunu’nun İsviçre Borçlar Kanunundan çevirisi yapılırken yapılan çeviri hataları düzeltilmiştir. Eski Borçlar Kanunu’nun 544 olan madde sayısı yeni Türk Borçlar Kanunu’nda 649 maddeye çıkmıştır.

Borçlar Hukuku, Medeni Hukukun en önemli ve en geniş dalını oluşturmaktadır. Borçlar Kanunu ise Medeni Kanun’un devamı niteliğinde bir kanundur. Borçlar Hukukunun başlıca kaynağı olan 6098 Sayılı Borçlar Kanunu 1 Temmuz 2012 tarihinde yürürlüğe girmiştir.

Borç Kavramı : Geniş anlamda borç, iki veya daha fazla kişi arasındaki karşılıklı yükümlülüklerin tümünü kapsar. Dar anlamda borç ise, taraflardan birinin diğerine karşı yerine getirmekle yükümlü olduğu tek bir edimi kapsar. Borçlu tarafın ödemekle yükümlü olduğu parasal değeri ya da yerine getirmekle yükümlü olduğu edimi ifade eder.

Borç ilişkisinin unsurları; alacaklı, borçlu ve edim’dir.
**Alacaklı ve borçlu borç ilişkisinin taraflarıyken edim borç ilişkisinin konusudur.

a) Alacaklı : Borç ilişkisinde alacaklı aktif süjeyi oluşturmaktadır. Hak Ehliyetine sahip olan her kişi borç ilişkisinde alacaklı sıfatına sahip olabilir. Borç ilişkisinde alacaklı; alacak hakkına dayanarak borç ilişkisinin konusunu oluşturan edimi borçludan isteme hakkına sahiptir.

b) Borçlu : Borç ilişkisinde borçlu pasif süjedir. Borçlu, borç ilişkisi ile doğan edimi ifayla yükümlü olan kişidir.

c) Edim (Borcun konusu) : Borç ilişkisinin konusuna edim denilir. Edim; alacaklının, borç ilişkisi gereğince talep etme hakkına sahip olduğu, borçlun da yerine getirmekle yükümlü olduğu davranıştır.

Kanunlar
Gelire giren kazanç ve iratlar şunlardır:
1. Ticari kazançlar;
2. Zirai kazançlar;
3. Ücretler;
4. Serbest meslek kazançları;
5. Gayrimenkul sermaye iratları;
6. Menkul sermaye iratları;
7. Kaynağı ne olursa olsun diğer her türlü kazanç ve iratlar.

Aşağıda yazılı gerçek kişiler Türkiye içinde ve dışında elde ettikleri kazanç ve iratların tamamı üzerinden vergilendirilirler:
1. Türkiye’de yerleşmiş olanlar;
2. (202 sayılı Kanunun 1’inci maddesiyle değişen bent) Resmi daire ve müesseselere veya merkezi Türkiye’de bulunan teşekkül ve teşebbüslere bağlı olup adı geçen daire, müessese, teşekkül ve teşebbüslerin işleri dolayısiyle yabancı memleketlerde oturan Türk vatandaşları (Bu gibilerden, bulundukları memleketlerde elde ettikleri kazanç ve iratları dolayısiyle Gelir Vergisi’ne veya benzeri bir vergiye tabi tutulmuş bulunanlar, mezkur kazanç ve iratları üzerinden ayrıca vergilendirilmezler.)
http://www.gib.gov.tr/index.php?id=1028 sayfasına giderek kanunlar – gerekçeler – tebliğler … hakkında bilgi alabilirsiniz.
Genel kanun ve mevzuatlar için Mevzuat Bilgi Sistemi‘ni kullanabilirsiniz.